Przejdź do zawartości

Fryderyk Krzysztof Dietrich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fryderyk Krzysztof Dietrich
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1779
Öhringen

Data i miejsce śmierci

25 maja 1847
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz przy ul. Ogrodowej 22 w Łodzi

Zawód, zajęcie

sztycharz, urzędnik

Fryderyk Krzysztof Dietrich, z niem. Friedrich Christoph Dietrich (ur. 3 kwietnia 1779 w Öhringen, zm. 25 maja 1847 w Łodzi) – polski rytownik niemieckiego pochodzenia, urzędnik Królestwa Polskiego.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 kwietnia 1779 w Öhringen w Wirtembergii. Jego ojciec pracował jako złotnik na dworze księcia Hohenlohe[1]. Początkowo pobierał nauki w zakresie budownictwa (u J.S. Probsta), malarstwa (u Johanna J. Schillingera) i architektury (u Johanna G. Glencka). Następnie wyjechał do Augsburga, by uczyć się sztycharstwa pod okiem Johanna D. Herza. Naukę kontynuował w Karlsruhe u Christiana Haldenwanga. W 1804 powrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie został mianowany nadwornym rytownikiem księcia Hohenlohe. Po śmierci swojego mecenasa tułał się od miasta do miasta w poszukiwaniu zajęcia – przebywał m.in. w Amsterdamie, Londynie, Berlinie i Poznaniu. W 1819 zamieszkał w Warszawie, gdzie założył sklep i warsztat rytowniczy[1]. Równocześnie rozpoczął karierę urzędniczą, początkowo jako łowczy królewski (od 1820), później jako inspektor Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego (od 1825)[1]. U schyłku życia pozostawił swój warsztat synowi – Adolfowi Fryderykowi(inne języki), a sam przeniósł się do Łodzi, gdzie zmarł 25 maja 1847 podczas epidemii tyfusu. Był dwukrotnie żonaty, z obu związków urodziło mu się łącznie sześcioro dzieci[1].

Został pochowany na części katolickiej cmentarza przy ul. Ogrodowej 22 w Łodzi[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Ulubionymi technikami Dietricha były akwaforta i akwatinta, które często łączył, oraz miedzioryt. Wykonał wiele ilustracji do książek i czasopism, portretów, widoków miast (Warszawy, Lublina, Krakowa), prac dokumentujących mundury i uzbrojenie lub konkretne obiekty architektoniczne. Dzięki wstawiennictwu Stanisława Kostki Potockiego w 1819 Komisja Rządowa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego powierzyła mu wykonanie 24 tablic przedstawiających groby królów polskich, które ostatecznie ukazały się w zbiorze pod tytułem Monumenta Regnum Poloniae Cracoviensia[1]. Był stałym, wieloletnim współpracownikiem Jana Feliksa Piwarskiego. Owocem ich wspólnych starań był m.in. album Wnętrza Zbrojowni Warszawskiej[3] oraz cykl Powstanie, dokumentujący losy powstania listopadowego i uzbrojenie polskiej armii. Znawcą, pasjonatem i kolekcjonerem twórczości Dietricha był pisarz Wiktor Gomulicki, zgromadzone przez niego ryciny i materiały na temat artysty znajdują się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Maria Bartczakówna, Polski Słownik Biograficzny, tom V, 1946.
  2. Hanna Widacka, Dietrichowie – rytownicy warszawscy, polona.pl, 1989 [dostęp 2023-11-07] (pol.).
  3. Jan Feliks Piwarski, Wnętrza zbrojowni warszawskiej w IV-ch farbnych tablicach zrysował i wydał J. Piwarski, Warszawa: w Lit. T. Vivier, 1829.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Polski Słownik Biograficzny, tom V (1946)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]